System GPS

1973 Zatwierdzenie podjęcia prac nad stworzeniem satelitarnego systemu nawigacyjnego, opartego na systemie TRANSIT, TIMATION i 621B

1974-1979 Faza testu systemu GPS.

1977 Pierwsze testy urządzeń nawigacyjnych jeszcze przed wprowadzeniem satelitów na orbity okołoziemskie. Próby i testy przeprowadzone zostały za pomocą pseudosatelitów, którymi były naziemne stacje nadawcze imitujące satelity.

1978-1985 Wprowadzenie na orbity jedenastu satelitów Block I

1979 Podjęcie decyzji o budowie kompletnego systemu GPS.

1980 Start pierwszego satelity Block I z sensorami do rozpoznania wybuchów atomowych, po podpisaniu porozumienia między USA i Związkiem Radzieckim o zaprzestaniu prób z bombami atomowymi na ziemi, w wodzie i w kosmosie.

1980-1982 W tych latach finanse dotyczące GPS były w stałym zagrożeniu, z uwagi na brak koncepcji jego przyszłościowego finansowania. Groziło to przerwaniem realizacji tego projektu.

1983 Po katastrofie koreańskiego samolotu nad terytorium Związku Radzieckiego, do czego przyczyniła się pomyłka pilota, uznano, że GPS powinien zostać udostępniony do zastosowań cywilnych.

1989 Pierwszy satelita Block II został wprowadzony na orbitę rozpoczynając swoją pracę.

1990-1991 Chwilowo wyłączono SA (Selective Availability) w czasie I wojny w Zatoce Perskiej celem wykor1zystania cywilnych nawigatorów (za mała ilość wojskowych urządzeń). Dnia 01.07.1991 SA został powtórnie włączony.

8.12.1993 Do wiadomości publicznej podano, że GPS jest gotowy do eksploatacji

1.03.1994 Ostatni satelita Block II został wprowadzony na orbitę zamykając prace nad uruchomieniem systemu GPS.

17.07.1995 System GPS osiągnął pełną operatywność.

1.05.2000 Wyłączono definitywnie SA, co pozwala na korzystanie z dokładności nawigacji 20 m zamiast dotychczasowej 100 m.

20.03.2004 Start pięćdziesiątego satelity GPS.